An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Ita credo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Quis est tam dissimile homini. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Hic nihil fuit, quod quaereremus. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. De hominibus dici non necesse est. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Non laboro, inquit, de nomine. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Si id dicis, vicimus. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Torquatus, is qui consul cum Cn. Claudii

libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?

Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Murenam te accusante defenderem. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. An tu me de L.

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Rationis enim perfectio est virtus; Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Tum mihi Piso: Quid ergo? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata

non habentur communia. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Sin aliud quid voles, postea. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Si enim ad populum me vocas, eum. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

Duo Reges: constructio interrete. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.