"మనసునిండిన సంతోషం"

ఇది చీకటి రాత్రి, గాలి స్వల్పంగా పులుముకుంటుంది. ఒక చిన్న గ్రామంలో, భూదేవి అనే బాలిక తన ఇంటి ముందు ఉన్న పెద్ద వేప చెట్టు కింద కూర్చుని ఆకాశాన్ని చూస్తూ గడపసాగింది. ఆమెకు కథలు చాలా ఇష్టం. ప్రతి రాత్రి ఆమె తాతయ్య దగ్గరికి వెళ్లి కథలు వింటుంది.

ఒక రోజు రాత్రి, తాతయ్య ఓ ప్రత్యేక కథ చెప్పాడు.

"ఎప్పుడో ఒకప్పుడు, మన గ్రామంలో ఒక కోయిల ఉండేది. ఆమె ఎంతో అందంగా కూస్తూ, అందరి మన్నన పొందేది. కానీ ఒక రోజు, ఆ కోయిల కంఠం మూగైపోయింది. కోయిల ఎందుకు మూగైందో ఎవరికి తెలియదు. కొన్ని రోజులు, కొన్ని వారాలు గడిచాక, గ్రామస్థులకు తెలియజేయడానికి కోయిల తన కథ వినిపించింది. ‘నేను ఇప్పుడు మాత్రమే తెలుసుకున్నాను… నా పాట అందంగా ఉందని అందరూ అభినందించారు. కానీ నిజంగా నా హృదయంలోనుంచి ఉచ్చరించే పాటే అందరికి ఆనందాన్ని ఇచ్చింది. నాలో నిజమైన ఆనందం ఉంది’ అని చెప్పింది."

భూదేవి ఆశ్చర్యంతో తన తాతయ్యను చూశింది. "అందుకే మన హృదయంతో చేసేదే నిజమైన ఆనందం తీసుకురాగలదు, కదా తాతయ్య?" అని ప్రశ్నించింది.

తాతయ్య ఆమె ముఖంలో ఆనందాన్ని చూసి చిరునవ్వు నవ్వాడు, "అవును, మనసు నిండిన సంతోషంతో చేసే ప్రతీ పని మనకి సార్థకతను ఇస్తుంది."

ఆ రాత్రి, భూదేవి తనకు తాత చెప్పిన ఆ కథను కలగా మార్చి ఊహించుకుంటూ నిద్రపోయింది.